Il governo di Pristina il 21 novembre 2018 ha imposto il dazio al 100% sui prodotti serbi e bosniaci in ingresso sul territorio kosovaro, una tassa fortemente voluta dal premier Haradinaj con lo scopo di proteggere i prodotti locali e l’economia kosovara. Questo è stato interpretato come un atto ostile dal governo di Belgrado, che ha interrotto il dialogo in corso per la normalizzazione dei rapporti tra Serbia e Kosovo.
L’iperbolizzazione del dazio ha ampiamente neutralizzato le voci contro il dialogo di coloro che sono contro la divisione del Kosovo in nome della normalizzazione delle relazioni e del buon vicinato con lo stato della Serbia. L’esacerbarsi delle situazioni e dei problemi non è mai un elemento positivo, in quanto può produrre anche effetti molto dannosi e a catena. Il dazio imposto prematuramente invece di essere una misura sanzionatoria nei confronti della Serbia rischia di diventare un boomerang per il governo di Pristina con effetti negativi e rischi di sanzioni internazionali contro il Kosovo.
La sospensione temporanea della tassa e la sua sostituzione con le misure economiche di reciprocità con la Serbia sarebbe la soluzione più saggia e più pragmatica.
La mancanza di una vera opposizione nel paese, dopo che anche le ultime forze politiche fuori dal sistema sono entrate a far parte delle istituzioni, ha demoralizzato e ha reso la popolazione passiva e docile a qualsiasi decisione che viene presa e concordata a Bruxelles anche a svantaggio del paese.
Questo succede perché i leader politici, oltre ad arricchirsi personalmente, hanno assunto propri familiari e militanti nelle istituzioni, enti e società redditizie, creando uno scudo protettivo per la loro futura permanenza al potere.
Anche le cosiddette “ONG” pensano ad arricchirsi a spese dello Stato tenendo conferenze e campagne in pieno coordinamento con i governanti.
Alla luce di questa situazione tanto dolorosa quanto disperata e assassina per lo stato, i cittadini, delusi, si sono ritirati da tutti i processi di democrazia diretta, accettando in silenzio il corso negativo che sta attraversando il paese. L’unica soluzione per i cittadini kosovari sembra rimanere la prospettiva della liberalizzazione dei visti Schengen per abbandonare il paese. C’è la consapevolezza nel popolo che l’unica speranza per i cittadini sia costituita dalla nascita di una nuova iniziativa da parte della Diaspora kosovara in cooperazione con le sane capacità intellettuali ed accademiche del paese, attivisti e patrioti.
A causa del degrado della scena politica del Kosovo, la società kosovara ha bisogno di una riorganizzazione urgente per affrontare le sfide del tempo che sta attraversando.
Hiperbolizimi i taksës nuk e ndihmon Kosovën
Hiperbolizimi i situatave dhe problemeve nuk është një gjë e mirë, madje mund të prodhojë efekte shumë të dëmshme dhe me pasoja zinxhirore.
Hiperbolizimi i taksës ka neutralizuar në masë të madhe zërat kundër dialogut, përkatësisht zërat kundër ndarjes në prapaskenë që po i përgatitet Kosovës në emër të normalizimit të mardhënjeve dhe fqinjësisë së mirë me shtetin e Serbisë.
Taksa e pa menduar mire, nga një masë sanksionuese ndaj Serbisë ka filluar të shndërrohet në masë me efekte negative dhe me rreziqe të sanksioneve ndërkombëtare ndaj vendit tonë.
Pezullimi i përkohshëm i taksës dhe zavëndësimi i saj me masa të reciprocitetit ndaj Serbisë do të ishte zgjidhja më e mençur dhe më pragmatike.
Futja e të gjitha subjekteve në sistem, përkatësisht renditja e të gjitha subjekteve pas marrjes së pushtetit, ka bërë që ta lënë në harresë të plotë elektoratin pas përfundimit të procesit zgjedhor nga ana e partive politike, gjë e cila ka bërë që edhe popullata të pasivizohet dhe demoralizohet siç është më së keqi.
Nuk ka si të mos ndodhë pikërisht kështu për faktin se liderët e partive politike përveç pasurimit të skajshëm, kanë punësuar militantët partiakë dhe familjarët e tyre nëpër institucione e borde, nëpër agjenci e korporata tjera fitimprurëse.
Edhe të ashtuquajturat “OJQ”, po mendojnë vetëm si të pasurohen dhe vjelin para të buxhetit të shtetit me ca konferenca të mbajtura sa për sy e faqe dhe në koordinim të plotë me pushtetarët.
Duke e parë këtë situatë sa të dhimbshme po aq dëshpruese dhe vrastare për shtetin, qytetarët e zhgënjyer janë tërhequr nga të gjitha zhvillimet që po ndodhin në vend dhe rreth vendit tonë, duke u pajtuar në heshtje me të keqën e madhe që po i ndodhë këtij vendi, për shkak se e vetmja zgjidhje për qytetarët është që të ikin sa më larg, e për të mos u kthyer ndoshta asnjëherë në Kosovë.
Deri në këtë derexhe e kanë sjellë qytetarin kusarët politik të të gjitha llojeve e ngjyrave.
Nuk pritet gjë e mirë nga subjektet aktuale politike, e vetmja shpresë e vogël e qytetarëve të dëshpruar është ngjizja e një nisme të re nga Diaspora në bashkëpunim me kapacitetet e shëndosha intelektuale të vendit, me veprimtarët dhe atdhetarët e përkushtuar ndaj Kosovës martire, për ta ç’rrënjosur në themel të keqën që ka mbërthyer vendin tonë në këtë dhjetvjetshin e fundit.
Shkaku i katandisjes së skenës politike kosovare, shoqërisë kosovare një riorganizim urgjent për t’u përballur me sfidat e kohës nëpër të cilën po kalojmë.
